ارائه الگوي بارگذاري جانبي واقع بينانه تر براي سيستم هاي قاب خمشي بتني بر اساس تحليل ديناميكي غيرخطي (با بررسي خاك نوع III)

طراحي اوليه بيشتر ساختمان ها بر اساس نيروهاي بدست آمده از روش استاتيكي معادل كه توسط آيين نامه هاي كشورها تعيين شده است مي باشد.اينگونه بنظر مي رسدكه توزيع حاكم برارتفاع اين نيروهاي استاتيكي بطور ضمني بر اساس مودهاي ارتعاشي الاستيك سازه ها بوده است. بنابراينبكارگيري چنين الگويي درطراحي لرزه اي سازه هاي معمول نمي تواند تضمين كننده استفاده بهينه از مصالح باشد. هدف اصلي اين مقاله تلاش براييافتن يك الگوي بارگذاري جانبي واقع بينانه تر براي اقتصادي كردن پاسخ ديناميكي سيستم هاي قاب خمشي بتني كه درمعرض تحريك لرزه اي قرارگرفتند مي باشد. براي رسيدن به اين هدف 9 ساختمان قاب خمشي بتني مختلف درنظر گرفته شده بودند. بمنظور بررسي تاثيرات تعداد دهانه و ارتفاع، ساختمان ها متفاوت در سه تعداد دهانه (دهانه*4, 4*6, 3 ,5*8 سه نوع ارتفاع مختلف 4و 8و 12 طبقه بودند. ساختمان ها بوسيله آيين نامهبتن ايران (آبا)و با نرم افزار 1Sap 2000- Vطراحي شدند و طراحي لرزه اي آن ها توسط استاندارد 2800 انجام شد. سپس هر يك از ساختمان هادر معرض 21 شتاب نگاشت مختلف كه با سه مقدار مختلفPGAهايg 0.4 و g 0.2 و g 0.6 هم پايه شده بودند قرارگرفتند(خاك نوعI معادل خاكAدر USGSدر مجموع 189 تحليل ديناميكي غيرخطي انجام شد.ديده شدكه الگوي واقعي بارگذاري بسيار متفاوت از الگوهاي پيشنهادي آيين نامه هاي لرزه اي مي باشد. همچنين از نتايج تحليل ها مي توان نتيجه گيري نمودكه الگوي توزيع بار بيشتر ساختمان هاي 4 طبقه از الگوي مثلثي پيروي مي كند.با افزوده شدن تعداد طبقات ساختمان ها مقدار نيروها در طبقات پاييني ساختمان ها افزايش يافته است.بر اساس نتايج تحليل تاريخچه زماني يك الگوي بارگذاري جانبي جديد براي اين نوع از ساختمان ها پيشنهادگرديد..