انگاره هاي زيست محيطي بتن

جهان امروز به دنبال رهايي از مشکلات متعدد زيست محيطي و عوارض ناشي از استفاده نادرست ازمنابع طبيعي در پي يافتن راه ها و روشهايي است که علاوه بر فايق آمدن بر مسايل محيط زيست امکان تداوم فعاليتهاي روزمره و علمي خود را نيز داشته باشد. اين امر، توسعه ي پايدار را به عنوان راه حل اساسي و اصلي به دنبال خواهد داشت؛ به اين معنا که نيازها و ضروريات نسل حاضر بدون لطمه زدن به توانايي و امکانات نسلهاي آينده تحقق يابد. در غير اين صورت امکان ادامه‌ي حيات و جريان زندگي در فرداي کره‌ي خاکي ، بدون شک دچار ترديد خواهد شد. لذا امروزه نقطه‌ي عطف و فصل مشترک تمامي اهداف و برنامه ريزيهاي جامعه ي جهاني اولويت بخشي به سلامت محيط زيست و پايداري آن است. اين مقاله در صدد آن است که جايگاه بتن- به عنوان يکي از اصلي ترين مصالح ساختماني- را در مقام ارزيابي زيست محيطي بررسي نموده موارد هم خواني و تضاد آن با طبيعت رذا برشمرد و در موارد ناهمگوني راه حلهايي را جهت بهبود کارکرد آن عرضه نمايد.