معماري ديجيتالي و تاثير آن بر روند طراحي معماري و سازه در طرح معماران

معماري در واژه عبارت است از تولد يك تفكر در حيطه يك هدف مشخص كه درصورت طي مسيري تعريف شده به ناظر اجازه مي دهد مراحل تولد تفكر را تا تجسم آن به طور واضح رويت كند .جهت توانائي معمار در طراحي و توليد صنعتي و امكان تجسم احجام و فرم هاي نامتعارف معماري، بايد ابزاري براي خلق فضا و معماري در اختيار معمار قرار گيرد كه اين ابزار با استفاده از تكنولوژي و امكانات پيچيده گرافيك در رايانه به نام معماري ديجيتالي ميسر مي گردد.معماري ديجيتالي جنبشي در عرصه معماري است تا با ارتباط معماري و علوم ديجيتال زمينه اي براي خلق و نوآوري بيشتر فراهم گردد و معمار در فضاي ديجيتال از قيد و بند هاي طراحي فضاي معماري با روش هاي رايج گذشته و كندي كار با ابزار هاي ترسيمي قبلي در عصر كنوني، رها گشته و جزئيات تصور شده يك طرح را پيشاپيش به تصوير مي كشد. در برخي از پروژه ها، سيستم سازه اي با معماري فرم هاي پيچيده و توپولوژيك ساختار هاي غيرخطي كه از انديشه هاي تاثيرگذار در عصراطلاعات و معماري ديجيتال بوده است، هيچ سنخيتي ندارند چرا كه ساختارهاي معماري ديجيتالي در حال پيشرفت هستند و سيستم هاي ساخت، در عصر كنوني در حال تثبيت خود و شكستن مرزهاست و شايد اين سيستم ها در آينده نزديك قادر به برآوردن نياز هاي غير خطي معماري ديجيتالي نباشند.در اين تحقيق، روند طراحي معماري و سازه پروژه هاي معماران مطرح در عرصه معماري ديجيتال، از طراحاني چون زاحا حديد، هينا جميلا و علي رحيم با ذكر مصاديق معماري ديجيتالي و تاثير آن بر روند طراحي معماري و سازه مورد بررسي قرار ميگيرد تا نحوه تاثير تفكر استفاده از تكنيكهاي رايانه اي معماران در طراحي معماري و حيطه طرح سازه اي تشريح گردد.