مباني سازه اي در معماري پارامتريك

طي سالهاي اخير مطالعه در هندسه بديع و نوع آوري در آن به موضوع مهمي در معماري معاصر تبديل شده است.همزمان با قرن بيست و يكم كه دوره جديدي براي طراحي معماري محسوب ميشود.نرم افزارهاي رايانه اين نظريه فرم يابي را پيشرفت داده اند.طرحهايي كه كامپيوتر به معمار پيشنهاد ميدهد ،اينك به عنوان همكار طراح در يافتن فرم و شكل مناسب به معمار كمك ميرساند.و روند طراحي معماري را نيمه خودكار يا اتوماتيك كرده است.فرم يابي پارامتري يا مولفه اي به معناي روند پيش گرفته با بهره گيري از متغيرهاي قابل تغيير همراه با معرفي دسته اي از قوانين كه توصيف كننده ايرادات و موانع شكل و فرم ميباشد.كه ايجاد كننده اشكال سه بعدي بر اساس داده هاي كاربر ميباشد.در جستجو براي يافتن يك فرم متناسب براي ساختمان،جهش در دنياي فناوري راههاي خلاقانه اي براي برخورد با روند يا فرايند طراحي ارائه كرده است.زيرا كه بنظر ميرسد دوره طراحي با دست به پايان رسيده است.به كارگيري طراحي سه بعدي در حجم گسترده نه تنها جايگزين فرايند طراحي هندسي مطلوب كه جايگزين مراحل اوليه روند طراحي نيز گرديده است.كاربر روشهاي آن چنان شايع و فراگير شده است كه در حال حاضر مكتب طراحي پارامتريك در تمامي مقياسها ازمعماري تا طراحي داخلي و طراحي شهري و مباحث سازه اي به چشم ميخورد.و هر چقدر پروژه بزرگترباشد توانايي ممتاز اين مكتب براي به وضوح بيان كردن پيچيدگي برنامه آن مسلم تر و مشخص تر خواهد شد.معماري پارامتريك باعث القاء يك جنبش جمعي جديد شده است.از طرفي در مقابل اين پيشرفت و توسعه منجر به ايجادمسائل جديدي در عرصه طراحي و اجراء شد..وسازه هاي ساختماني به شدت تحت تاثير اين طراحي قرار گرفته اند و آن را وارد فاز جديدي از تقسيم سازه اي نموده است.در روند طراحي پارامتريك اجتناب كردن از اصول هندسي انعطاف ناپذير مثل مربع ها و مثلث ها و دواير و اجتناب از تكرار اجزاء مورد توجه قرار گرفته است. و تمام اشكال به گونه اي در نظر گرفته ميشود.كه بسيار نرم و انعطاف پذير هستند.زيباي شناسي سازه اي يا بيان بصري سازه ديدگاهي است كه در معماري معاصر به دنبال پيشرفتهاي استراكچر و مطرح شدن علوم سازه اي را بعنوان يك علم مجزا و دستيابي به سيستمهاي ساختماني مدرن با قدرت زياد و امكانات ويژه در غرب مطرح شده است.با نماياندن و مسلط نمودن سازه در طراحي پارامتريك و عجين شدن آن بعنوان جزيي لاينفك ازعنصر معماري و نه بعنوان يك عنصر غالب در معماري و آميختن زيبايي با آن مي كوشند بوسيله سازه به بيان معمارانه دست يابند.بدين ترتيب ساختمان تحت تاثيرتوامان زيبايي شناسي سازه وطراحي به صورت پارامتريك قرار ميگيرد.نوع رابطه سازه و طراحي پارامتريك برخلاف معماري سبك هايتك در قالب جولان دادن سازه به عنوان عنصر حاكم در معماري نميباشد.وارتباط متقابل و درك دو عامل از هم احساس بهتري از روند طراحي و اجرا را به نمايش ميگذارد.و اجراي تكنيكي آن با زيبايي شناسي و عملكرد آن در سازگاري كامل ميباشد.اين مقاله به بررسي جايگاه و شكل سازه در طراحي پارامتريك مي پردازد و موارد عيني و نمونه هاي ساخته شده را مورد بررسي و مقايسه قرار ميدهد.وميزان نفوذ پذيري سازه در معماري پارامتريك را ميسنجد.