تحليل عملكرد شبكه حمل و نقل جاده اي در زمان وقوع حادثه

يكي از مهمترين مسائل قابل مطرح در عرصه برنامه ريزي سيستم هاي حمل و نقل، مسئله سوانح و ايمني مي باشـد . از آنجـا كه حمل و نقل جاده اي بخش عمده اي از سفرها را پوشش مي دهد، ارتقاء ايمني در اين مسيرها داراي اهميـت بـسزايي مي باشد . يكي از پيامدهاي نقصان ايمني، تصادفات جاده اي است . قابل توجه است كه خسارات جاني تنهـا يـك بخـش از آسيبهاي تصادفات بشمار مي آيند . خسارتهاي مالي، روحي، رواني و تاخيرات طولاني مـدت از ديگـر پيامـدهاي تـصادفات جاده اي محسوب مي شوند، كه تقر يًبا گر يبان گ ير همه كشورها ي جهان م ي باشد . در كشورما نيز سـالانه تـصادفات عديـده اي به علت عدم توجه لازم به مسئله ايمني متحمل مي شود، ولي همچنان به بحث حوادث در قالـب يـ ك پروسـه كامـل پرداخته نمي شودو هنوز يك رويكرد مديريت جامع و كامل بوجود نيامده است . كـاهش آثـار حـوادث تـأثير بـسزايي در كاهش تبعات تصادف دارد . مديريت ايمني و مديريت سانحه (incident management system) در كاهش آثار حـوادث
قبل و پس از حوادث داراي اهميت است . مديريت سانحه كه به مديريت پس از وقوع حادثه بر مي گردد، صرفاً به ارسـال اورژانس محدود نمي شود . در زمان بروز حادثـه بـر حـسب ابعـاد آن سـازمانهاي مختلفـي در صـحنه حاضـر مـي شـوند، سازماندهي فعاليتهاي اين ارگانها به صورت همزمان در يك مكان مشترك با منتهاي دقت و حداكثر سرعت نيازمند يك ساز و كار مديريتي خاص مي باشد . فقدان اين نوع مديريت در وضعيت كنوني مشكلات و خسارات گـسترده بـ ه همـراه داشـته است . در اين مقاله با توجه به وضعيت فعلي كشور در رابطه با اقدامات بعد از بروز حادثه به لزوم بكارگيري مديريت حادثـه در ارتقاء بهره وري از شبكة حمل ونقل جاده اي و ارائه پيشنهاداتي در جهت بهبود عملكرد اقدامات بعد از حادثه پرداخته مي شود