بررسي توزيع مكاني بارش در استان كهگيلويه و بويراحمد

بارش همچون ديگر پديدهاي هيدرولوژيكي جزو متغيرهايي است كه از تغييرات مكاني برخوردار مي باشد . براي تعيين سيلاب طراحي كه خود يكي از گامهاي اساسي در طراحي و اندازه يابي انواع سازه ها و تأسيسات هيدروليكي و پروژه هاي كنترل سيلاب مي باشد . بررسي نحوه الگوي توزيع مكاني بارش ضروري مي باشد . در اين تحقيق به منظور بررسي تغييرات مكاني بارشهاي حدكثر 2 ، 3 ، 6 ، 9 ، 12 ، 18 ، 24 ، 36 و 48 ساعته در محدوده استان كهگيلويه و بويراحمد با جمع آوري و بررسي رگبارهاي مشاهداتي تعداد 45 رگبار فراگير و حداكثر انتخاب گرديد . با توجه به اينكه در هر رگبار، نحوه پراكنش مكاني مقادير بارش متفاوت مي باشد . الگوي مكاني هر يك از رگبارهاي مشاهداتي با سه روش زمين آماري كريكينگ، كوكريكينگ، عكس فاصله مورد تحليل قرار گرفت . اين بررسي نشان مي دهد كه در اكثر رگبارها روش كريكينگ از خطاي كمتري برخوردار بوده است . با ارزيابي و مقايسه نتايج روشهاي ذكر شده، الگوي بهينه در هر يك از رگبارهاي مورد نظر با استفاده از سيستم اطلاعات جغرافيائي (GIS) تعيين گرديد و رابطه عمق ، سطح و تداوم بارشهاي حداكثر در تداومهاي مذكور در محدوده مورد مطالعه ارائه شده است .