بررسي ترساليها و خشكساليهاي رودخانه كارون بر اساس آبدهي

حوزه كارون در جنوب شرقي ايران پر آب ترين حوزه آبريز كشور بوده و از نظر اقتصادي، كشاورزي، امنيتي و حتي سياسي داراي اهميت بسزايي است . به همين دليل لزوم شناخت رژيم رودخانه اي و بررسي جريانات رودخانه اي آن جهت بهره برداري و مديريت منابع آبي كاملاٌ احساس مي گردد . در اين تحقيق با استفاده از جريان متوسط سالانه رودخانه كارون در محل ايستگاه پل شالو اقدام به تعيين سالهاي خشك و مرطوب گرديد . براي اين مهم ابتدا با استفاده از بررسي خطاي بين مقادير محاسبه اي و مشاهداتي، رابطه بلوم به عنوان بهترين رابطه احتمال تجربي انتخاب گرديد . در مرحله بعدي با استفاده از تست بهترين برازش در روش گشتاورهاي خطي، توزيع گاما از بين توزيعهاي دو پارامتري و توزيع لوجستيك تعميم يافته از بين توزيعهاي سه پارمتري به عنوان بهترين توزيع آماري براي ايستگاه پل شالو انتخاب گرديدند . اما در نهايت توزيع پنج پارامتري وكباي به دليل خطاي پايين به عنوان توزيع مورد نظر براي اناليز انتخاب گرديد . نتايج بررسي با اين توزيع نشان داد كه در يك دوره 46 ساله، 10/9 درصد ميزان دبي متوسط حالت خيلي مرطوب، 17/4 مرطوب، 10/9 نيمه مرطوب، 23/9 درصد متوسط، 15/2 درصد نيمه خشك، 13 درصد خشك و 8/7 درصد خيلي خشك مي باشد .