باغ ايراني،رهيافتي كهن رو به نوسعه پايدار

براي تعادل بخشيدن به حيات انسانها كه توسعه پايدار را به دنبال خواهد داشتتوجه به امر حفاظت از ميراث فرهنگي و طبيعي جايگاه ويژه اي دارد ميراث فرهنگي و طبيعي بيان كننده پيشينه تاريخي تمدن و فرهنگ و جاذبه هاي طبيعي هر كشوري است كه شكل گيري و به وجود امدن آن در طي ساليان متمادي صورت گرفته است توجه به فرهنگ سابقه تاريخي و زيبايي يك شهر از اصول مهم آن مي باشد زيرا ناديده گرفتن ان باعث ايجاد فضايي نامتناسب يا هويت و رفتار جامعه شده و در نتيجه منجر به شكل گيري فضاهاي نامطلوب و ناپايدار در شهرها مي شود باغهاي ايراني نيز از جمله فضاهاي معماري است كه از گذشتگان دور برايمان به يادگار مانده است در اين راستا نه تنها حفظ آنها بلكه الگوبرداري از آنها در جهت حركت به سوي توسعه پايدار تاثير گذار است. دراين تحقيق ابتدا به تعريف باغهاي ايراني و توسعه پايدار پرداخته و باتعين نقش باغهاي ا يراني در اين توسعه به تحليل ميزان پايداري آنها مي پردازيم و از انجايي كه بطور كلي توسعه پايدار شهري برسه محور اقتصادي - كالبدي ، اجتماعي - فرهنگي و زيست محيطي مبتني است به منظور ارزيابي پايداري هاي مورد نظر با استناد به داده ها و شواهد موجود و در دسترس درمورد هريك از مولفه ها پايداري اين باغها را در ابعاد مختلف مورد تجزيه و تحليل قرار ميدهيم.