حمل ونقل غير موتوري و استراتژي ها براي توسعه سيستم حمل ونقل غير موتوري

كاهش قابليت جابجايي و محدوديت دسترسي از جمله مشكلات اساسي سيستم حمل و نقل شهرهاي بزرگ مي باشند. اين مشكلات در كنار مديريت ناكارآمد ترافيك، رفتار رانندان ناوارد و علاوه بر آن كمبود تسهيلات حمل و نقلي تشديد شده است. تراكم ترافيك، فقدان استانداردهاي انتشار آلودگي و فقدان سيستم هاي كنترلي منجر به ايجاد آلودگي هوا و آلودگي صوتي خصوصا در نواحي مركزي شهرها شده است. علاوه بر اين، تغيير الگوي آب و هواي محلي موجبات وارونگي حرارتي را بوجود آورده است كه اثرات خطرناكي را بر روي سلامتي بر جاي مي گذارد. افزايش مسافت سفر و زمان سفر براي فعاليت هاي روزانه، بعلت رشد شهرها و محدود بودن گزينه هاي مدسفر، موجب افزايش مالكيت خودرو و استفاده از آن شده است. در چنين محيط ناگواري، سيستم حمل ونقل غيرموتوري مي تواند بكار گرفته شود. اما براي بكارگيري نيازمند ايجاد يك استراتژيمدون مي باشد تا در ادامه مسير با شكست مواجه نگردد. در اين مقاله به بررسي مزايا، موانع، اهميت سيستم حمل و نقل غيرموتوري پرداخته شده است. در ادامه استراتژي ها براي توسعه و بكارگيري سيستم حمل و نقل غيرموتوري بيان شده است تا با بكارگيري اين راهكارها و بسط و گسترش آن در كشور از مزاياي اين سيستم به همراه سيستم هاي ديگر بهره مند گرديم.