بررسي كارايي الگوريتمهاي مختلف در بهينه سازي مخازن چند منظوره: مطالعه موردي سد دز

روشهاي مختلف بهينه سازي منابع اب جهت يافتن راهي كه بتوان نسبت سود به هزينه را به بالاترين مقدار ممكن رساند، مورد استفاده قرار مي گيرند. اخيرا الگوريتمهاي برگرفته از سيستمهاي بيولوژيكي و تصادفي در مسائل بهينه سازي به طور گسترده اي مورد استفاده واقع شده اند. يكي از مهمترين اين الگوريتمها، الگوريتمهاي وراثتي مي باشند. الگوريتمهاي وراثتي بدليل استفاده از مقدار تابع بجاي گراديان، از لحاظ محاسباتي قابليت كاربرد در مسائل بسيار پيچيده را دارند. اينگونه الگوريتمها بدليل ماهيت تصادفي بودن عدم اطمينان را در حصول به نقطه بهينه كلي القاء مي نمايند. روشهاي بهينه سازي سنتي از قبيل روشهاي برنامه ريزي خطي ( LP)، غير خطي ( NLP) و روش برنامه ريزي پويا، با استفاده از مدلهاي كلاسيك رياضي با وجود اشكالاتي، قادر به رسيدن به نقطه بهينه هستند. در اين مقاله نتايج بدست آمده از الگوريتم ژنتيك در بهينه سازي سد مخزني چند منظوره دز با نتايج حاصله از يكي از روشهاي برنامه ريزي غيرخطي و نيز روش جستجوي تابو بعنوان يكي ا روشهاي جستجوي تصادفي، مورد مقايسه و بررسي قرار گرفتند. نتايج بدست آمده از مدل نشان مي دهد كه الگوريتم ژنتيك و روش جستجوي تابو در مقايسه با روش برنامه ريزي غيرخطي با وجود برتري عددي اين روش، در اغلب موارد داراي قابليت اعتماد بوده و از لحاظ پيچيدگي محاسبات بسيار ساده تر به نقطه بهينه دست يافته است.