بررسي آزمايشگاهي ضربه هاي دانه هاي رسوب بر حوضچه آرامش سدها

تحقيق حاضر وجود رابطه تجربي براي تعيين درصد خوردگي بتن حوضچه هاي آرامش بر اثر ضربه رسوبات جريان واريزه اي را بررسي مي نمايد. بررسي تحقيقات پيشين نشان مي دهد كه در آزمايشگاههاي تحقيقات پيشين، مخلوطي از ضربه و سايش مدلسازي گرديده است بدون اين كه سهم ضربه در آنها مشخص باشد و قطر دانه هاي رسوب نيز در حد قطرهاي رسوب متداول در جريان هاي واريزه اي نيست. بنابراين در تحقيق حاضر روش ازمايشگاهي پيشنهاد گرديده است كه اثر ضربه رسوبات درشت دانه جريان واريزه اي بر روي دالهاي بتني حوضچه هاي آرامش را بررسي مي كند. بر اساس روابط همبستگي بررسي شده در سري اول آزمايش ها، وجود رابطه مستقيم تجربي بين درصد خوردگي دال بتني با انرژي پتانسيل تجمعي در واحد وزن دال بتني اثبات شده است و بر اساس نتايج صحت يابي روابط خطي، تواني و نمايي با داده هاي آزمايش هاي سري دوم، حداقل بودن ميانگين خطاي نسبي رابطه خطي نسبت به ازمايش تاييد گرديده است. بنابراين رابطه خطي بين درصد خوردگي و انرژي پتانسيل تجمعي در واحد وزن بتن دال، پيشنهاد گرديده است. اثر وجود آب در حوضچه آرامش در كاهش سرعت ضربه هنگام برخورد بحث گرديده و نشان داده شده است كه نتايج رابطه تجربي و پيشنهادي براي عمق هاي نسبي كمتر از واحد، خطاي نسبي كمتر از 10٪ نسبت به حالت دخيل نمودن وجود آب، خواهد داشت و اين تحليل ها نشان مي دهد كه اثر وجود اب در دانه هاي رسوب ريزتر در سيلاب هاي معمولي تعيين كننده و قابل توجه بوده و ممكن است تا 90٪ سرعت برخورد را كاهش دهد.