بررسي آرماتورگذاري اتصال بتني تحت اثر لنگرهاي باز و بسته كننده با استفاده از روش المان محدود

در طراحي سازه هاي بتني بيشترين توجه به محاسبه مقاومت المانهاي سازه اي اصلي از قبيل تيرها، ستونها و دالها معطوف مي شود، در صورتي كه اتصالات غالبا ضعيفترين اعضاي يك سيستم سازه اي بتني هستند. مشاهدات انجام شده بعد از زلزله ها، بارهاي تصادفي و نتايج كارهاي آزمايشگاهي نشان داده اند كه معمولا شكست در اتصالات دليل اصلي خرابي سازه هاي بتني است. در ميان اتصالات، اتصال گوشه‌(زانويي) بدليلي آرماتورهاي اصلي تير و ستون در اين ناحيه و مهار آرماتور در اتصال، شرايط بحراني تري نسبت به ساير اتصالات دارد. بنابراين براي تامين پايداري سازه و مقاومت مورد نياز و نيز شكل پذيري مطلوب بايد جزئيات آرماتورگذاري مناسبي در محل اتصال در نظر گرفته شود. در اين مقاله با استفاده از نرم افزار ABAQUS به روش المان محدود اتصال بتني بصورت سه بعدي مدلسازي شده و جزئيات آرماتورگذاري مختلف و اثر ماهيچه بتني در مقاومت و رفتار اتصال، مورد بررسي قرار گرفته است. روش تحليلي بكار گرفته شده در اين بررسي تحليل استاتيكي غيرخطي (Pushover) مي باشد.