ارائه روش ارزيابي عملكرد سيستمهاي حمل و نقل همگاني از ديدگاه هاي عرضه وتقاضا (مطالعه موردي سيستم اتوبوس برقي تهران)

يكي از اجزاي سيستم اتوبوسراني شهر تهران، سيستم اتوبوس برقي است. اين سيستم در پنج خط و در كنار شبكه اتوبوس هاي ديزلي شهر تهران به جابجايي مسافران درون شهر مي پردازد. توجيه پذيري اين سيستم به دليل تاثيرات كمتر آن بر محيط زيست نسبت به اتوبوس هاي ديزلي است. در اين مقاله هدف اشاره به رويكرد عرضه و تقاضا در ارزيابي عملكرد اين سيستم به عنوان بخشي از سيستم اتوبوسراني است. در همين راستا دو شاخص كارايي براي ارزيابي عملكرد سيستم اتوبوس برقي انتخاب گرديده اند. معرفي شاخص هاي استهلاك و مكانيكي سيستم با رويكرد عرضه و تقاضا و بررسي آنها براي اتوبوس برقي، نشان دهنده مكانيابي نامناسب و بارگذاري بيش از حد اين سيستم در مقايسه با اتوبوس هاي ديزلي است. با توجه به سطح خدمت دهي اتوبوس برقي در شرايط كنوني، كاهش سرفاصله اتوبوس ها به منظور كاهش شاخص استهلاك، به عنوان يك راه حل در رسيدن به تعادل در اينشاخص مطرح گرديده است