اثر سربار بر مقاومت روان­گرايي بستر سدهاي خاكي(حالت موردي: سد ستارخان)

الگوي تنش در پي يك سد خاكي قبل و بعد از ساخت آن يكسان نيست. بعد از آن كه سد ساخته شد، عدد نفوذ استاندارد كه جهت ارزيابي پتانسيل روانگرايي بكار مي رفت افزايش خواهد يافت. با اين وجود روشهاي اصلاحي ارائه شده چندان كافي به نظر نمي رسند. در اين رابطهسد ستارخان به عنوان حالت موردي انتخاب و جهت تعيين اثر سربار بر مقاومت روان گرايي آن براي چهار حالت مختلف شرايط طبيعي آبرفت، بار وزن سد خاكي پس از اتمام ساختمان، بار وزن سد و آب تا تراز تاج فرازبند، و شرايط حاكم در طول بهره برداري سد تجزيه و تحليل شده است. محاسبات فوق براي كليه نقاط واقع بر دو مقطع، به ترتيب در طول و عرض رودخانه و براي شرايط مختلف بارگذاري با استفاده از هر دو روش مبتني بر يافته هاي پژوهش هاي آزمايشگاهي و روش تطبيقي بوده است. نتايج اشاره به افزايش مقاومت روانگرايي، بعد از ساخت سد و در حين بهره برداري از سد، در بعضي از نقاط به 45 درصد نيز مي رسد. حتي در بعضي از بيشينه شتابهاي زمين، در حدود 75 درصد از حجم مناطق روان گرا شونده كاسته شده است. بهترين شرايط پي آبرفتي در دوران ساختمان سد و قبل از آب اندازي آن مي باشد كه ضريب اطمينان در آن حداكثر است. با اين وجود احداث سد بر ابرفتهايي كه در زير سد واقع نبوده تاثير چنداني نخواهد داشت.