آناليز تنش و بهينه سازي پلهاي متحرك نظامي با بكارگيري روش FEM بامواد FRP

هدف از اين مقاله، توسعه اسان و گسترش سريع سيستم هاي پلهاي متحرك براي بار MLC70 در جهت انتخاب اندازه هاي مناسب و طويل در مكانهاي استراتژي و نظامي براي پيشروي نظاميان مي باشد. پايين بودن وزن مخصوص مواد كامپوزيتي، نسبت مقاومت تسليم يا نهايي به وزن مخصوص بالا و همچنين نسبت مدول الاستيسيته به وزن مخصوص بالا و نيز نسبت مقاومت خستگي به وزن مخصوص بالا در مواد مركب را مي توان از مزاياي اين نوع سازه ها برشمرد. از خواص منحصر بفرد ديگر آنها ميرائي بالاي آنهاست كه سبب جذب انرژي بيشتر در داخل ماده مرتعش شونده مي گردد. با توجه به موارد فوق عمده ترين كاربردهاي سازه اي اين مواد در صنايع نظامي مي باشد كه در آنها كاهش وزن سازه به دلايلي داراي اهميت مي باشد. تكنولوژي ساخت پلهاي نظامي با استفاده از ورقهاي آلومينيومي و فولادي سالهاست كه در دنيا رونق گرفته و در ايران نيز در دسترس مي باشد. اين نوع پلها وقتي كه در دهانه بزرگتر مورد توجه باشند سنگين تر شده و امكان جابجايي و نصب فراهم نخواهد شد. در اين پروژه بمنظور بهينه سازي اينگونه سازه ها كه در آنها از الياف پليمري (FRP) استفاده شده، با استفاده از مدلسازي كامپيوتري FEM خواص مكانيكي و آناليز تنش مورد بررسي و ارزيابي قرار خواهد گرفت تا امكان بكارگيري مواد فوق در اين سازه ها فراهم گردد. تركيب مناسب اين مواد با ساير مواد مقاوم به منظور دستيابي به سيتم سازه اي مناسب مورد توجه مي باشد. در ضمن سازه آناليز شده مي بايست مكانيزم مناسبي را داشته باشد تا بتوان براحتي جهت نصب آماده گردد، لذا طراحي مكانيزك حمل و نصب نيز مورد توجه مي باشد. مكانيزم خاص مورد نظر از چند نوع مواد مختلف تشكيل شده است، كه عمده ترين و پرحجم ترين آن فولاد مي باشد. جهت پوشش پل مورد نطر از آلومينيوم استفاده شده ولي چون هدف افزايش دهانه پل مي باشد استفاده از اين آلياژ ممكن نمي باشد چرا كه با افزايش دهانه حجم افزايش يافته كه خود منجر به افزايش وزن مي شود و مكانيزم مورد نظر قادر به اجرا نخواهد شد، لذا مواد مركبي كه با حداقل چگالي، حداكثر مقاومت و استحكام را در برابر تنشهاي اعمالي دارا باشد تا بتوان قادر به اجراي نصب پل در كوتاهترين زمان شد مورد نظر مي باشد.