مباني يك روش جديد در طراحي بهينه سازه ها بر پايه عملكرد آنها

در اين مقاله، مباني تئوري يك روش جديد به منظور طراحي بهينه سازه ها در برابر بارهاي ديناميكي ارائه گرديده است. اين روش طراحي بهينه ، بر پايه تئوري تغيير شكلهاي يكنواخت مطرح شده است كه بر اساس آن نحوه توزيع عوامل مقاوم در سازه به نحوي تغيير داده مي شود كه مصالح تدريجا از بخشهايي كه مورد استفاده قرار نگرفت هاند، به بخشهاي مورد نياز در سازه انتقال يابد. اين عمليات تا آنجا ادامه مي يابد كه توزيع جابجايي نياز در سازه تا حد امكان به صورت يكنواخت در آيد. نشان داده شده است كه عملكرد چنين سازه اي بهينه خواهد بود و براي يك سازه چند درجه آزادي، همواره يك الگوي توزيع سختي و مقاومت وجود دارد كه به سازه بهينه منتهي گردد. نتايج بيانگر آن است كه عملكرد لرزه اي سازه بهينه در برابر بارهاي ديناميكي، به مراتب بهتر از ساز ههاي طراحي شده توسط ساير روشهاي طراحي متعارف مي باشد به نحوي كه ساز ههاي بهينه با داشتن وزن سازه اي يكسان، همواره خرابي كمتري را در برابر بارهاي لرزه اي تجربه مي نمايند. با توسعه روش طراحي بهينه معرفي شده، الگوريتم هايي براي طراحي لرزه اي بهينه سيستم هاي سازه اي مختلف شامل سازه هاي خرپايي و ساز ههاي برشي ارائه شده و در هر مورد كارايي آن به اثبات رسيده است.