ارزيابي آسيبپذيري ساختمانهاي بنايي با استفاده از روشهاي تجويزي و عملكردي

ساختمانهاي بنايي در ايران درصد قابل توجهي از ساختمانهاي موجود كشور را تشكيل ميدهند و ضوابط اجرايي آيين نامه طراحي ساختمانها در برابر زلزله )استاندارد 2800 ( بهندرت بهصورت كامل در مورد آنها به اجرا درآمده است. ، براي ارزيابي آسيب پذيري ساختمانهاي بنايي، آييننامهها و دستورالعملهاي مختلفي از جمله آييننامه هند ASCE FEMA و UCBC وجود دارند ك ه اساس برخي از آنها به روش تجويزي و برخي ديگر به روش عملكردي است. اغلب آيين نامه هاي موجود در دنيا به سمت استفاده از روشهاي عملكردي سوق داده ميشوند چراكه در اين روشها محاسبات
لرزه اي بر مبناي عملكردي كه براي سازه انتظار م يرود، ميباشد. در كشور ما نيز در دستورالعمل بهسازي لرز هاي ساختمانهاي موجود براي ساختمانهاي فولادي و بتني از روش عملكردي و براي ساختمانهاي بنايي از روش تجويزي استفاده شده است. در اين مقاله روشهاي مختلف براي ارزيابي ساختمانهاي بنايي معرفي و با توجه به شرايط، نحوه ساختوساز و مصالح موجود در ايران و همچنين تجربه زلزله هاي گذشته، روشي عملكردي براي ارزيابي آسيبپذيري لرزهاي ساختمانهاي بنايي موجود در ايران پيشنهاد ميگردد. در نهايت با ارائه ارزيابي يك ساختمان با استفاده از روشهاي مختلف، قابليت و توانايي روش پيشنهادي، بررسي مي شود.