فضاي گمشده

خانه محلي سيال و روان است كه جهت استراحت و به دست آوردن آرامش طراحي شده است. خانه هاي سنتي داراي مفاهيم خاصي هستند. مفاهيمي همچون انعطاف پذيري، داشتن تنوع، حريم خصوصي خانواده و با به كاربردن اين مفاهيم مي توان خوانايي را درخانه هاي سنتي مشاهده كرد. عدم توجه به انسان و نيازهايش و طراحي نامناسب براي انسان باعث بروز معضلاتي همچون عدم آرامش و مشكلات عاطفي و خانوادگي و كمبود احساس تعلق فضايي مي شود. اين مقاله سعي دارد با بررسي معماري خانه هاي سنتي ايران ضمن تأكيد بر خوانايي و كيفيت فضايي آنها به مقايسه با خانه هاي معاصر پرداخته تا بتوان در جهت پيشبرد تزريق اين مفاهيم فراموش شده در خانه هاي كم معني معاصر گامي مؤثر برداشت.