ملاحظات خاص سازه اي در طراحي رويه بتني سدهاي CFRD

از مهمترين اجزاي سدهاي خاكي يا سنگريزه اي، هسته رسي يا آسفالتي انها مي باشد كه آب بندي بدنه سد به عهده ان مي باشد كه اين مهم در سدهاي CFRD توسط رويه بتني تامين مي گردد كه ضخامتي در حدود 30 الي 60 سانتيمتر داشته و در بالا دست سد و بر روي بدنه اجرا مي گرد. بتن در اين ضخامت كم وظيفه آب بند در هد بسيار زياد (حتي گاهي بيش از 100 متر) را به عهده دارد. با توجه به لزوم شكل پذيري بتن كه بر روي بدنه تكيه كرده است. بروز ترك در آن اجتناب ناپذير است. لذا تركهايي در دال بتني به وجود مي ايد كه وظيفه آب بندي آن را با مشكل روبرو مي كند. از اين رو در اين مقاله به بررسي ميزان آب بندي در هنگام تغيير شكل زياد رويه و ترك خوردگي آن پرداخته شده است. براي اين منظور با استفاده از روش اشلايش به محاسبه ميزان عبور آب از تركها پرداخته شده است . سپس عمق و عرض تركها در هنگام تغيير شكل و عملكرد ارماتور در ميانه دال بررسي شده و ميزان عبور آب از انها با استفاده از مفهوم ضخامت معادل دال محاسبه شده است. در نهايت با مقايسه تركها و عمق تركها نتيجه گيري شده است كه رويه بتني حتي با ترك خوردگي به علت عملكرد قسمت فشاري و نيز آرماتورها آب بند بوده و طراحي تجربي در اين زمينه كاملا پلاسخگو است.