ايمني لرزه اي و روشهاي متداول ترميم سدهاي بزرگ

سدهاي بزرگ به اولين سازه هايي تعلق دارند كه بطور اصولي در برابر زلزله هاي از سال 1930 طراحي و ساخته شده اند و ايمني لرزه اي اين سدها ناشناخته است. ايمني و پايداري سدها در مقابل زلزله با توجه به شرايط زمين شناسي و تكتونيكي منطقه از مواردمهم طراحي سده ا محسوب مي شود . زلزله ها شايد از عمده ترين پديده هاي تاثير گذار برروي سازه ها مي باشد و مهندسان ، معيارهاي طراحي را در راستاي مقابله با اثرات آن بكار مي گيرند . به لحاظ درجه ايمني خاص براي سدهاي بزرگ ( هم ازنظر حجم زياد سرمايه گذاري وهم از نظر تامين ايمني س اكنين و تأسيسات پايين دست آن ) ، لازم است كه طرح سدهاي بزرگ،بزرگترين زلزله قابل باور را در تحليل مخاطرات و بررسي احتمالات با صرفه نظر از ميزان زمان بازگشت آن در طراحي وارد نمايد . بطور كلي انتظار مي رود هر سدي كه خوب ساخته شود در مقابل زلزله معمولي و متوسط براي مثال با شتاب 0,2 gويا بيشتر بدون هيچگونه تخريبي مقاومت كند . حقيقتي كه سدهاي بزرگ در زمان رخداد زلزله ها خراب شده اند و اينكه بسياري از زندگي ها را از ميان برده است، شايد عقيده اي باشد براي اينكه سدها خوب طراحي و اجرا شوند و ايمن در برابر زلزله ها با شند . ما به ارزيابي دوباره ايمني لرزه اي سدهاي موجود و ترميم و مقاومسازي آنها در صورت ضرورت ،نياز داريم . در اين مقاله سعي بر آن است كه معيارهاي طرح لرزه اي و روش متداول مقاومسازي و ترميم سدهاي بزرگ در برابر زلزله را مورد بررسي قرار دهد و اطلاعات مفيدي را براي طرح هاي با ايمني زيادبراي سدهاي بزرگ درآينده فراهم آورد .