ارزيابي رفتار لرزهاي غيرخطي و مولفههاي ضريب رفتارساختمانهاي بتن مسلح ساخته شده با كاربرد قالبهاي تونلي

كاربرد قالبهاي تونلي جهت ساخت سازه هاي چند طبقه ي بتني به عنوان يكي از فناوريهاي نوين ساختماني در كشور ما مطرح گرديده است. اين روش ساخت كه منجر به توليد سازه هايي با سيستم باربر متشكل از ديوارهاي برشي و دال و فاقد تير و ستون ميگردد، با توجه به مطلوبيت هاي متعدد اجرايي- اقتصادي و مشاهدهي عملكرد قابل قبول در اكثر زلزله هاي گذشته در حال تبديل به يكي از مطرحترين گزينههاي ساخت و ساز انبوه در مناطق مختلف جهان است. عليرغم گستردگي ساخت و ساز انجام شده به اين روش، تا كنون تحقيقات محدودي جهت بررسي واقع بينانهي رفتار اين نوع سيستم صورت گرفته و در حال حاضر روند جاري جهت طراحي اين نوع سازهها رجوع به روند طراحي سيستمهاي ديوار برشي متعارف و در پارهاي موارد رعايت برخي محدوديت هاي توصيه شده جهت نسبت سطح مقطع ديوارها به سطح پلان ميباشد.اين امر در حالي است كه به دليل برخي مشخصات ذاتي اين نوع سازهها، بين آنها و سيستمهاي ديوار برشي متعارف تفاوتهاي قابل توجهي در رفتار لرزهاي و از سوي ديگر در محدوديت هاي جزئيات بندي وجود دارد كه عدم توجه به آنها مي تواند منجر به طراحي سازه هايي بسيار غير اقتصادي و يا حتي غير ايمن گردد. اين امر لزوم بررسي هاي دقيقتر را بهصورت جداگانه بر روي اين سازهها نشان ميدهد.در تحقيق حاضر، پس از بررسي كلي ساختمانهاي ساخته شده با قالبهاي تونلي، وضعيت عملكرد لرزهاي آنها با كاربرد تحليلهاي غيرخطي بر روي مدلهاي رشتهاي نمونه هاي اجرا شدهي واقعي در ايران مورد بررسي قرار گرفته و ميزان اعتبار فرضيات طراحي، به خصوص در زمينهي ضريب رفتار و اضافه مقاومت آنها سنجيده ميشود.