ارزيابي آسيب پذيري سازه هاي با مصالح آجري در برابر زلزله

مصالح آجري بعنوان يكي از قديمي ترين مصالح ساختماني در صنعت ساخت و ساز شناخته مي شود كه در اكثر نقاط مختلف دنيا از جمله كشور ما، ايران، رواج بسياري دارد. از آنجا كه قسمت وسيعي از ساختمان هاي روستايي و بناهاي تاريخي در ايران به صورت سازه هاي آجري مي باشند بررسي رفتار و عملكرد اين نوع سازه ها در برابر زلزله اهميت قابل توجهي دارد. دلايل عملكرد رفتار نامناسب سازه هاي مصالح بنايي در مقابل زلزله را مي توان در مواردي همچون شكننده بودن مصالح وكاهش مقاومت بر اثر تكرار بارهاي شديد، وزن سنگين، سختي زياد و در نتيجه پاسخ شديد در مقابل امواج زلزله با پريود طبيعي كوتاه و وابستگي زياد مقاومت ساختمان به كيفيت خلاصه نمود. با در نظر گرفتن اين نوع خرابي ها و ضعف ها و آسيب پذير زياد اين نوع ساختمان ها در طي زلزله هاي گذشته، اهميت مطالعه عملكرد و ارزيابي آسيب پذيري سازه هاي آجري در برابر زلزله به شكل آشكاري مشخص مي شود. سازه هاي آجري معمولاً در برابر زلزله داراي ضعف هاي عمده اي مي باشند كه شناخت اين ضعف ها مقدمه اي بر انتخاب روشي مناسب براي مقاوم سازي و بهسازي آنها مي باشد.آيين نامه ( 2800 ) طراحي ساختمانها در برابر زلزله بعنوان مهمترين مرجع طراحي سازه هاي بنايي غير مسلح مي باشد . ضوابط طراحي سازه هاي بنايي در اين استاندارد ضوابط تجربي مي باشد كه بر اساس آنها مي توان برخي از ويژگيهاي سيستم ساز هاي را كنترل نمود. برخي از اين كنترلها عبارتند از: خصوصيات پلان معماري، تعداد طبقات، نسبت ضخامت به ارتفاع،ارتفاع ديوار، طول آزاد ديوار و تراكم ديوارها. شايان به ذكر است كه اين ضوابط كامل نيستند و در پاره اي از موارد شرايط ايمني را ارضاء نمي كنند. همچنين در برخي از موارد فاقد جزئيات لازم جهت طراحي اقتصادي يك ساختمان با مصالح بنايي هستند. هدف اين مقاله ارزيابي آسيب پذيري سازه هاي آجري در برابر زلزله، بررسي رفتار لرزه اي اين نوع سازه ها در برابر زلزله و علل تخريب آنها مي باشد. همچنين توصيه هاي آيين نامه 2800 در مورد ساخت سازه هاي بنايي در كشور بحث مي شود تا نقاط ضعف و كاستي اين آيين نامه اشكار و واضح گردد.