نقش مدل هاي رياضي دو بعدي جريان در بهينه سازي مطالعات برروي مدلهاي فيزيكي

مدل هاي مقياسي و يا فيزيكي ابزاري كارآمد براي شبيه سازي و ارزيابي عملكرد سازه هاي آبي در شرايط مختلف هيدروليكي مي باشند، در شبيه سازي هيدروليكي محيط هاي جريان توسط مدل هاي فيزيكي، با موضوعي بنام خطاهاي مقياسي مواجه هستيم، لذا لازمست حتي الامكان ابعاد مدلهاي مقياسي (مقياس مدل) را بزرگ انتخاب كرد تا ميزان خطاها كاهش و در حد قابل قبول قرار گيرد. با توجه به بزرگي هندسي محيط هاي جريان در سدها و بندهاي انحرافي در صورتيكه بخواهيم اثرات هيدروليكي در اطراف سازه هاي آبگذر سدها و يا بندها (آبگير، سرريزها و ..) را مورد بررسي قرار دهيم، ساخت مدل مقياسي از تمام سد و تأسيسات مربوطه با مقياس قابل قبول از نظر خطاي مقياسي، ضمن غير اقتصادي شدن، محدوديت هاي آزمايشگاهي باعث غير عملي شدن اين تحقيق خواهد شد، لذا اگر الگوي جريان نزديك شده به آن تأسيسات بطريقي قابل تعيين
باشد مي توان در مدل جزئي، الگوي جريان مربوطه را اعمال نموده و بررسي هاي لازمه را در مدلي با مقياس هر چند بزرگ ولي با مرز ها وسطح محدود از مخزن سد انجام داد. براي استخراج اين الگو، مد لهاي رياضي دوبعدي جريان ابزار مناسبي مي باشند كه در موسسه تحقيقات آب از اين روش بصورت گسترده در پيش بيني الگوي جريان نزديك شونده به تاسيسات سدها و تعيين مرزهاي بسته (ديواره ها) استفاده شده است. ارزيابي نتايج مدل رياضي دوبعدي جريان (تدوين شده توسط مولف) با نتايج حاصله از مدل فيزيكي جامع از سد و در بعضي موارد كه اطلاعات از نمونه اصلي (در طبيعت) وجود داشته مويد صحت نتايج مدل رياضي بوده است كه در اين مقاله نتايج مصاديقي از اين تحقيق ارائه شده است.