بررسي و ارزيابي الگوهاي شبيه سازي شكست سد

روش هاي مختلف صريح و ضمني در منقطع كردن معادلات يك بعدي اندازه حركت براي ارزيابي هيدروليكي شكست سد و يا تغييرات ناگهاني در سطح آب توسط محققين مختلف صورت پذيرفته است. در روش هاي صريح مي توان به الگوهاي پخشي، لاكس (1954) ، مك كورمك (1969 ) و لامبدا و در روش هاي ضمني به الگوهاي پرايزمن ( 1960 )، بيم وارمينگ ( 1976 ) و بيم و وارمينگ اصلاح شده ( 1994 ) اشاره نمود. در اين تحقيق ارزيابي اين روش ها با مدل سازي آنها و بر اساس معيارهاي پايداري الگوهاي عدد ي، سازگاري با پديده، حصول نتايج دقيق و نيز اقتصاد محاسبات صورت گرفته و همچنين نتايج حاصله از روش هاي مختلف عددي با روش تحليلي استوكر ( 1957 ) مقايسه شده است. نتايج نشان مي دهد كه روش ضمني بيم و وارمينگ اصلاح شده نسبت به روش صريح مك كورمك ضمن داشتن خطاي كمتر و دقت بيشتر، پايدارتر و
اقتصادي تر مي باشد.