بررسي اثرات حفاري بر ميزان نشست ساختمانهاي مجاور تونل

امروزه سازههاي زيرزميني نقش مهمي در توسعه كشورها ايفا ميكنند. اين سازهها در بسياري از فعاليتهاي عمراني نظير توسعه راه و راهآهن، مترو، خطوط انتقال آب، گاز و فاضلاب، نيروگاههاي زيرزميني، دفن زبالههاي هستهاي،به طور كلي ساخت تونل متشكل از پنج مرحله است: ذخيره مواد سوختي، تأسيسات نظامي و غيره احداث ميشوند. بررسي زمينشناسي، تحليل پايداري تونل، طراحي نگهداري اوليه سنگ، اجراي حفاري و طراحي دوباره سنگ براساس روش ساخت مشاهدهاي. با انتخاب يك روش حفاري مناسب مي توان ناپايداريهاي ايجاد شده در تونل را كنترل نمود و به نوعي از حجم سيستمهاي نگهداري موردنياز در سازه كاست و نيز در نهايت هزينههاي اضافي ناشي از آن را كم كرد. حفر تونلهاي سطحي باعث تغييراتي بر روي سطح زمين و سازههاي مجاور آن ميشود. مهمتريناين تغييرات در سطح زمين، نشست و در زير سطح زمين باعث ناپايداري سازههاي مجاور در اثر القا تنشها ميباشد. در اين مقاله پارامترهاي فني تونل از قبيل قطر تونل، عمق از سطح زمين، روش حفاري، فاصله از سازههاي مجاور و بااستفاده از روشهاي عددي بررسي و تأثيرات آنها به صورت نمودار ارائه شده است. مطالعه موردي تحقيق براي تونل اصفهان انجام گرفت. در اين تونل روشهاي حفاري، تأثيرات ناشي از تغييرات قطر، عمق، فاصله از سازههاي مجاور با استفاده از روشهاي عددي تحليل شد و مناسبترين روش حفاري، عمق از سطح زمين و قطر تونل انتخاب شد