استفاده از منطق فازي جهت برآورد انتشار طولي در آبراهه­هاي طبيعي

يكي از مهمترين پارامترهاي موثر در مدلساي آلودگي ضريب انتشار طولي است كه اندازه گيري آن بسيار دشوار و وقت گير است. امروزه روابط تجربي متعددي جهت تخمين اين ضريب پيشنهاد شده كه استفاده از اين روابط در برخي شرايط با نتايج خوبي همراه بوده ولي تعميم آنها براي كليه شرايط هندسي و هيدروليكي دشوار مي باشد. بر همين اساس در اين تحقيق از سيستم منطق فازي (Fuzzy Interface System) و روش كلاس بندي c- ميانگين جهت برآورد ضريب انتشار طولي در آبراهه هاي طبيعي استفاده گرديده است. منطق فازي علاوه بر ساده و قابل درك بودن از پشتوانه رياضي محكمي نيز برخوردار مي باشد. همين عامل سبب گرديده كه در بسياري از زيمنه هاي مهندسي به عنوان ابزاري قدرتمند مورد استفاده قرار گيرد. در اين تحقيق از داده هاي اندازه گيري شده مربوط به ضريب انتشار طولي در نقاط مختلف دنيا جهت ساخت و صحت سنجي مدل فازي استفاده گرديد. در نهايت نتايج حاصل از مدل با نتايج حاصل از بكار بردن روابط موجود مورد مقايسه قرار گرفت. از جمله روابط مورد استفاده در اين تحقيق مي توان به وابط الدر، تكستون، فيشر و همكاران، سئو و چانگ و كاشفي پور و فالكونر اشاره نمود. اين مقايسه دقت بالاي سيستم منطق فازي در برآورد ضريب انتشار طولي در آبراهه هاي طبيعي را نسبت به روابط تجربي موجود نشان داد.