ارايه رابطه اي نو جهت بررسي پديده روانگرايي با توجه به مقاومت حالت پايدار

كاهش يا از بين رفتن مقاومت برشي خاك در اثر پديده ي روانگرايي كه درماسه هاي شل واشباع رخ مي دهد يكي از مباحث مهم ژئوتكنيك لرزه اي است.از آنجايي كه مقاومت برشي زهكشي نشده خاك هاي دانه اي يكي از پارامترهاي مهم دربررسي پايداري وظرفيت باربري پي هاوديوارهاي حايل است دراين مقاله سعي شد كه با جمع آوري اطلاعات آزمايش هاي صحرايي به خصوص آزمايش نفوذ استاندارد وساختن نمونه هايي با شرايط حاكم در صحرا مقاومت برشي زهكشي نشده ي اين نوع ماسه درشرايط مختلف(تغيير درتنش همه جانبه,درصدريزدانه ودرصد تراكم نسبي) با انجام آزمايش هاي سه محوري از نوع تحكيم يافته ي-زهكشي نشده مورد بررسي قرار گيرد. مشاهده شد كه با افزايش ريزدانه غير چسبنده درخاك هاي ماسه اي تا حدود 35 % ,مقاومت برشي زهكشي نشده (مقاومت برشي حالت پايدار) به پايين ترين مقدار خود مي رسد با افزايش ميزان ريزدانه از 35 %به بالا مقاومت حالت پايدار روند افزايشي به خود مي گيرد.