ارائه روشي جهت اولويت بندي رفع نقاط حادثه خيز جاده هاي دوخطه دو طرفه بين شهري با رويكرد نوع برخورد

امروزه آمار تصادفات جاده اي و جمعيت كثيري كه سالانه جان خود را در اين حادثه ازدست مي دهند، نشان دهنده بحراني است كه نمي توان به راحتي از آن چشم پوشي نمود. به منظور كاهش آمار مذكور و رفع نقاط حادثه خيز، رويكردهاي مختلفي در مطالعات به كار گرفته شده است. در اين مقاله روشي با رويكرد نوع تصادف پايه ريزي شده است. با تعريف شاخص خطر و محاسبه آن براي جاده هاي دوطرفه استان تهران به عنوان نمونه مورد مطالعه، نحوه تاثير نوع برخورد بر اين شاخص مدل گرديده است و اهميت نسبي آنها در مقدار شاخص خطر برآورد شده است. در اين مقاله به طور خاص به رويكرد نوع برخورد در آناليز تصادفات پرداخته شده و براساس نتايج حاصله، تصادفات منجر به واژگوني، تصادفات جلو به پهلو و تصادفات جلو به جلوي وسايل نقليه به ترتيب در ميان ساير حالات برخورد، منجر به سوانح وخيم تري مي گردند.