مقاوم سازي وارزيابي آسيب پذيري پلها در برابر زلزله با استفاده از تكنولوژي نوين

پل ها سازه هايي حياتي و گران قيمتي هستند و خرابي آنها در زلزله باعث صدمات جانبي بسياري مي گردد.از اين رو ساخت پل ها ي ايمن و يا مقاوم سازي پلها در برابر اين خطرات به خصوص زمين لرزه ها از اهميت بسزايي برخوردار مي باشند .از ميان روش هاي كه باعث كاهش آسيب هاي احتمالي در پل ها استفاده از سيستم هاي اتلاف كننده انرژي و جدا سازي لرزه اي بسيار موثر هستند كه در كشورهاي زيادي از جمله ژاپن و آمريكا از آنها استفاده شده است . اين روشها كه از روش هاي كنترل غير فعال است با افزايش پريود طبيعي پل و جلوگيري از بروز پديده تشديد، نيروي منتقل شده از روسازه به زير سازه را در پل كاهش مي دهد در اين مقاله به بررسي اين روش ها بر اثرات مخرب زلزله ومقايسه وآناليز دوپل بااستفاده ازروش هاي تحليلي طيفي- پوش آور- تاريخچه - وتحليل هاي غير خطي تاريخچه پرداخته شده است .همچنين ميزان مقادير تنش نرمال حداكثر ، حداكثر برش پايه ها و شتاب عرشه پل در حالت جداسازي شده و با پايه ثابت مقايسه شده است .همچنين توصيه ميشود از اين سيستم ها به عنوان تكنولوژي هاي نوين در جهت مقاوم سازي پلهاي قديمي و يا درساخت پلهاي جديد استفاده گردد.