بررسيتأثير تغييرات زاويه ي برخورد زلزله با محورهاي اصلي سازه در رفتار لرزه اي سازه هاي بتني مسلح ميان مرتبه

در روشتحليل ديناميكي افزايشي زلزله به صورت يكمجموعه شتاب نگاشت حاصل از مقياس كردن زلزله هاي واقعي يا مصنوعي مي باشدكه به سازه وارد مي شود و پارامترهاي پاسخ سازه محاسبه مي شوند. از آنجا كه حجم محاسبات اين روش نسبتاً زياد است سعي مي شود كه تا حد امكان از مدل هاي دو بعدي معادل استفاده مي شود. اما براي سازه هاي فضايي و ساختمان هاي بتني مدل دو بعدي نمي تواند رفتار سازه را به درستي نمايش دهد. در ساختمانهاي بتني ستونها وابسته به دو سيستم باربر جانبي در دو جهت هستند كه اين باعث پيچيدگي رفتار ستونها و در نتيجه كل سازه مي شود. براي اين نوع ساختمان ها ناگزير بايد از مدل هاي سه بعدي و روش تحليل ديناميكي افزايشي دو مؤلفه اي استفاده شود. در روش تحليل چند مؤلفه اي مدل به صورت سه بعدي است و مؤلفه هاي زلزله به صورت عمود برهم و در جهت محورهاي اصلي سازه به صورت هم زمان اعمال مي شوند. موضوعي كه در رابطه با تحليل چند مؤلفه اي مهم است زاويه ي اعمال زلزله به سازه مي باشد. با توجه به ماهيت تصادفي زلزله نمي توان زاويه مشخصي براي زلزله تعيين كرد. در آيين نامه هاي طراحي اين موضوع به صورت قانون تركيب 30 به 100 ارائه شده است. در اين مقاله با انجام چندين تحليل چندمؤلفه اي روي ساختمان هاي بتني، اثر تغييرات زاويه برخورد زلزله بر پاسخ سازه بررسي شده و تلاش شده تا زاويه ي بحراني كه مي تواند بيشترين پاسخ را در سازه ايجاد كند تعيين شود.