بررسي آزمايشگاهي تاثير درجات آزادي انتقالي خطوط لوله زير دريايي بر فرآيند آبشستگي تحت اثرجريان ماندگار

بيشتر مطالعات پيشين برروي بررسي ارتعاشات ناشي از فرافكنش گردابهها و آبشستگي در زير خطوط لوله ثابت و يا با يك درجه آزادي متمركز شده است. در اين مطالعه، پديده آبشستگي در زير مدل خط لوله با سيستم دودرجه آزادي و تحت ارتعاشات ناشي از فرافكنش گردابههاVIV) بصورت آزمايشگاهي مورد بررسي قرار گرفته است. محدودهي سرعت كاهش يافته 5,0-2,37 و فاصله نسبي از بستر 0, 1,0 و ،0,5 ،0,2 2,0 ميباشد. از شيوه بدون تماس پردازش تصويرIP) به منظور ثبت پاسخ ارتعاشي لوله استفاده شده است. نتايج آزمايشگاهي نشان مي دهد كه فاصله نسبي از بستر، عاملي مهم در فرآيند آبشستگي و عمق مربوطه ميباشد، بگونهاي كه با افزايش فاصله نسبي از بستر، عمق آبشستگي روند كاهشي داشته كه با افزايش سرعت، روند اين كاهش، افزايش مييابد. همچنين با مقايسه عمق آبشستگي نسبي در مطالعهي حاضر (لولهارتعاشي با دو درجه آزادي انتقالي) با مطالعات پيشين (لوله ارتعاشي با يك درجه آزادي انتقالي در راستاي عمود بر جريان و لوله ثابت) مي توان نتيجه گرفت كه آزاد كردن يك قيد ارتعاشي باعث كاهش عمق آبشستگي نسبت به حالت تك درجه آزادي ميشود.