بررسي اثر ابعاد شالوده بر تعيين ضريب عكس العمل بستر

ضريب عكس العمل بستر رابطه مفهومي بين فشار و تغييرشكل است كه بطور وسيع در تحليل سازه اي اعضاي پي مورد استفاده قرار مي گيرد. درميان روش هاي مختلف تعيين ضريب عكس العمل بستر بعنوان تنها پارامتر ورودي مدل وينكلر، روش مستقيم و آئين نامه اي استفاده از نتايج آزمايش بارگذاري صفحه مي باشد كه براساس رسم دياگرام بار – نشست ناشي از بارگذاري يك صفحه مربعي به بعد تقريبي 30 سانتي متر(ا فوت) بر روي خاك بدست مي آيد.ضعف اصلي استفاده از اين روش اين است كه در آن، ضخامت بسيار محدودتري از خاك در مقايسه با يك پي گسترده واقعي تحت تاثير قرار مي گيرد. لذا همواره بايد با استفاده از فرمول هايي نتايج حاصل از آزمايش بارگذاري صفحه براي پي ها با اندازه واقعي اصلاح گردد، كه اين امر خود مستلزم آگاهي از روند تغييرات ضريب عكس العمل بستر همراه با افزايش ابعاد ناحيه بارگذاري شده و عوامل موثر بر آن مي باشد. از اينرو در تحقيق حاضر سعي شده كه روند تغييرات ضريب عكس العمل بستر همراه با افزايش ابعاد ناحيه بارگذاري شده درنيم فضاي الاستيك ناهمگن و عوامل موثر بر آن همچون شكل سطح بارگذاري شده، نحوه توزيع مدول الاستيسيته در عمق، با استفاده از روش اجزا محدود مورد بررسي قرار گيرد و نهايتا روشي جهت تعيين ضريب عكس العمل بستر در نيم فضاي الاستيك ناهمگن ارائه گردد.