ارزيابي حساسيت فيزيكي نوار ساحلي استان مازندران بر اساس شاخص حساسيت زيست محيطي (ESI)

با توجه به اين كه نواحي ساحلي توليد كننده منابع زيستي بوده و فرايند هاي حمايت كننده اي را كه به طور قطع براي محيط زيست محلي،منطقه اي و جهاني مهم مي باشد را در بر ميگيرد لذا راهكار هدايت توسعه اقتصادي- اجتماعي در مناطق ساحلي با استفاده از كارآمدترين وسازگارترين معيارهاي حساسيت گذاري مناطق ساحلي خواهد بود تا به كمك آن زمينه توسعه مديريت موثر نواحي ساحلي با هدف تضمين حفظ و حراست، احيا و ترميم، استفاده خردمندانه، شناخت، درك و بهره جوئي پايدار از مناطق ساحلي فراهم گردد. اين واقعيت ضرورت توجه ويژه به حفاظت از مناطق ساحلي را نشان مي دهد. در اين تحقيق، از روش شاخص حساسيت زيست محيطيESI) اداره اقيانوسي و هواشناسي آمريكاNOAA) براي طبقه بندي فيزيكي نوار ساحلي استان مازندران در برابر انتشار مواد آلاينده بويژه نفت استفاده گرديد. به همين منظور محدوده مورد مطالعه در بخش خشكي كاربري هاي ساحلي تا فاصله 3 كيلومتر از مرز پس كرانه مورد توجه قرار گرفته است و مرز دريايي آن نيز منطبق بر خط هم عمق 10 متر تعريف گرديد. سپس بر اساس مدل هاي ارائه شده توسطNOAA و تقسيم بندي با استفاده از سامانه اطلاعات جغرافياييGIS) انجام شد