اثرات جداسازي پايه توسط جدا گرهاي لغز شي ماسه اي در بهبود عملكرد لرزه اي ساختمان هاي بنايي

استفاده از جداساز پايه ماسه اي يكي از روش هاي مقابله با عملكرد غير شكل پذير سازه هاي بنايي در برابر زلزله است. در اين مقاله به بررسي رفتارلرزه اي ساختمان هاي آجري 1 و 2 طبقه بر روي جداساز پايه ماسه اي با عملكرد اصطكاكي-لغزشي پرداخته شده است. جهت نيل به اين هدف ازآناليزهاي المان محدود توسط نر م افزار ANSYS Workbench استفاده گرديده. مدل هاي مورد بررسي ساختمان هايي با پلان مربعي شكل واستفاده گرديده. مدل هاي مورد بررسي ساختمان هايي با پلان مربعي شكل و ديوارهاي نامتقارن، از لحاظ بازشوها، با ابعاد 8×8 متر، و پلان هاي مستطيلي شكل با نسبت هاي طول به عرض 2 به 1 و 3 به 1 بوده اند. جهت رسيدن به ضخامتي مناسب براي جداساز ماسه اي براي ارتقاء عملكرد لرز هاي ساختمان ها با كاهش فركانس هاي ارتعاشي آن ها (دور كردن فركانس هاي سازه هاي بنايي آجري از فركانس هاي مخرب بسياري از زلزله ها)، مدل هاي اين سازه ها تحت مجموعه اي از آناليزهاي مودال وديناميكيِ طيفي، حاصله از 9 زلزله طبس 1978 ، ناغان 1977 ، بم 2003 ، السنترو 1940 ، نرتريج 1994 ، كوبه 1995 ، سن فرناندو 1971 ، ويكتوريا 1980 و پارك فيلد 1966 ، قرار گرفته است. بدين منظور با استفاده از خواص ماسه خشك و كم تراكم، دو نوع سيستم جداساز (زير لايه هاي صرفاً ماسه اي و لايه هاي متناوب ماسه اي و بتني) مورد بررسي قرار گرفته اند. در ابتدا براي پلان هاي مربعي ضخامت هاي مطلوب حاصل شده اند. اين ضخامت ها براي ساختمان آجري 1 طبقه 0/15 متر و براي ساختمان 2 طبقه 0/25 متر بوده اند، سپس نتايج حاصله براي دو نوع ساختمان با پلان هاي مستطيل شكل نيز تست شده اند كه پاسخ تقريباً مشابهي از لحاظ ميزان خرابي براي آن ها بدست آمده است. از اين رو مي توان ضخامت هاي مذكور را براي اين سازه ها، در شرايط لرزه اي لحاظ شده، مناسب دانست.