اثر حفاري تونل خط 2 متروي مشهد با استفاده از TBM بر روي ساختمان هاي مجاور در شرايط مختلف

امروزه توسعه شبكه حمل و نقل درون شهري از الزامات شهرهاي بزرگ به شمار مي رود دراين بين بخشي از اين توسعه مرهون ساخت تونلهاي مترو و راه اندازي و تكميل شبكه قطرا شهري مي باشد يكي از مسائلي كه همواره تونلسازي در فضاهاي شهري را با چالش مواجه مي سازد، امكان ايجاد نشستهاي قابل توجه حين حفاري تونل و ايجاد مشكل براي سازه هاي سطحي مي باشد. دراين مقاله ابتدا به مرور ادبيات فني موجود در برآورد نشست ناشي از حفاري تونل درخاك پرداخته مي شود سپس ضمن معرفي خط 2 متروي مشهد، حفاري تونل در يكي از نقاط بحراني از لحاظ سربار مدلسازي و نشست آن پيش بيني مي گردد و حساسيت مقادير نشست به پارامترهاي مكانيكي خاك بررسي مي گردد. روش تحليل روش المان محدود است و دراين راستا ازنرم افزار Plaxis استفاده مي شود.