استفاده ازسيستم هاي پيش تنيده فولادي و جاكت فلزي براي كاهش تقاضاي جابه جايي پس ماند پل هاي تك ستونه

در سالهاي اخير ستونهاي بتني واقع در مناطق نزديك گسل بدون اينكه دچار كاهش ظرفيت باربري جانبي و قائم شوند تغيير شكلهاي غير الاستيك زيادي را تحمل مي كنند اما پس از زلزله دچار تغيير شكلهاي جانبي پسماند زيادي مي شوند. اين تغيير شكلهاي جانبي پسماند باعث مي شود كه سرويس پذيري پل پس از زلزله تحت بارهاي ترافيكي دچار مشكل شود و اين عوامل در نهايت منجر به تعمير و جايگزيني پايه پل مي گردد. امروزه استفاده از سيستم هاي فولادي پيش تنيده به همراه دور پيچ هاي ساخته شده از ورق به عنوان مهمترين و اسان ترين تكنيك هاي كاهش جابه جايي پس ماند است. سيستم هاي مذكور علاوه به خاصيت منحصر به فرد Self Centering در منحني رفتاري هيسترزيس شان متمايل به مركز هستند و جابه جايي پس ماند كمي را باعث مي شوند از طرفي براي افزايش شكل پذيري اين ستون ها در محل مفاصل پلاستيكاز ورق هاي فلزي استفاده شده است. در اين تحقيق سعي برآن است تا مدل مناسبي براي تخمين جابه جايي پس ماند پايه هاي تك ستونه ارائه شود و در ادامه اثر عوامل متعددي مانند ميزان نيروي پيش تنيدگي، سختي تاندونهاي پيش تنيده و اثر محصوريت ورق فولادي در تقاضاي لرزه اي جابه جايي پس ماند بررسي مي شود.