كاهش پيچش ساختمان توسط چيدمان مناسب جداگرهاي پايه

يك مطالعه پارامتري براي كاهش اثرات پيچش بر روي پاسخ هاي اصلي سازه انجام گرفته است. در اين تحقيق دوتيپ سازه 5و 10 طبقه فولادي مهاربندي هم محور با درنظر گرفتن 3 حالت نا متقارني سختي يكطرفه در جهتx مدل سازي شده اند ودرهر مدل، 13 حالت توزيع جداگردر سيستم جداساز با توجه به خروج از مركزيت ميرايي يكطرفه در جهتx مورد بررسي قرار گرفته است. مدلهاي معرفي شده تحت تحليل ديناميكي غير خطي تاريخچه زماني 3 ركورد زلزله به نامهاي سن فرناندو،نورثريج وطبس قرار گرفته اند. پاسخ هاي اصلي سازه( تغيير مكان،برش پايه وشتاب) ودوره تناوب مودهاي اول سازه براساس توزيع جداگرهادرسيستم جداساز از نتايج تحليل ها استخراج شد، تا بتوانيم چيدمان مناسبي از جداگرها را براي كاهش اثرات پيچش بر سازه ها معرفي نماييم.