قصه ي شهراسلامي با نگاهي به شهرسازي معاصر ايران

شهر كه تصوري است يكپارچه از حضورراهي طولاني درطول تاريخ حيات بشري طي نموده است مسيري پرفرازونشيب به وسعت ديد اقوامي با فرهنگ و اداب و رسوم متفاوت كه هركدام شهر را از دريچه نگاه خود به نظاره مي نشست يكي ظاهر شهر را ميديد و ديگري باطن شهر و آن خط سوم چيزي جز آن دو آري اين بود قصه شهر كه درآن تعبيري به وسعت روح با معنا مينمود شهري اسلامي كه با جذبه بي هنگام خويش مفاهيمي چون تقدس تقرب به لحظات ملكوتي و دريك كلام شورهستي را درتمام اعصار باتمام وجود فرياد زده است دراين نوشتار سعي برآن است كه به كشف جوهره هاي پنهان شهر اسلامي از منظر روح و حس تعلق خاطرساكنين پرداخته شود و به گونه اي كه نه تنها بيانگر كالبد و صورتي از حيات مدني شهر باشد بلكه مفهوم و معنايي باطني را نيز دراذهان تبيين نموده و درمقابل شاهد بي هويتي درساختارشهرسازي معاصر ناشي ازچندصدايي درمعماري هستيم