معماري سبز،خوانشي جديد از معماري نوين

سرزمين ايران از زمانهاي پيش از تاريخ حلقه رابط بين تمدنهاي مشرق زمين و غرب بوده و اين موقعيت درتقابل فرهنگي آنچنان مهم جلوه مي كرده است كه به قول پروفسور گيرشمن ايرانيان فرهنگها و تمدنهاي ملل ديگر جهان را دريافت مي كردند و از آن بهره مند مي شدند آنگاه اين فرهنگهاي ملل ديگر را با نچه خود داشتند مي آميختند و پس از تكامل به ديگران منتقل مي كردند ايران ا زمعدود كشورهاي جهان است كه درطول تاريخ توانسته است با ويژگيهاي فرهنگي و جغرافيايي خود معماري متنوعي ايجاد كند درتمام طول تاريخ معماري و ساختمان سازي طراحان همواره درصدد پاسخگويي به شرايط آب و هوايي بوده اند حتي درمعماري به اصطلاح بدوي طراحي اقليمي داراي بيان دقيق و استادانه اي بوده است خواهدر ساختمانهاي روستايي واقع رد كوهستانها كه درمقابل باد محافظت شده و رو به جنوب مي باشند و خواه در پلان خانه هاي حياط مركزي سنتي كه جهت حفظ سرماي شب دراقليم گرم و خشك طراحي شده اند طراحي اقليمي كه به نام زيست اقليمي ساختمان نيز ناميده مي شود شامل يك سري اصول علمي و كاربردي مي باشد كه درنظر گرفتن اين اصول درطراحي ابنيه توسط طراحان و معماران مي تواند منجر به طراحي فضاهاي بهينه از نظر آسايش انسان و درنهايت صرفه جويي درمصرف انرژي گردد.