نگاهي به دستاورد هاي جديد نانو در عمران

فناور ينانو واژه اي است كلي كه به تمام فناوري هاي پيشرفته در عرصه كار با مقياس نانو اطلاق مي شود. اولين جرقه فناوري نانو (البته در آن فضاي زيادي در » زمان هنوز به اين نام شناخته نشده بود) در سال 1959 زده شد. در اين سال ريچارد فاينمن طي يك سخنراني با عنوان ايده فناوري نانو را مطرح ساخت. وي اين نظريه را ارائه داد كه در آينده اي نزديك م يتوانيم مولكول ها و اتم ها را به « سطوح پايين وجود دارد صورت مسقيم دستكاري كنيم. واژه فناوري نانو اولين بار توسط نوريوتاينگوچي استاد دانشگاه علوم توكيو در سال 1974 بر زبانها جاري شد. او اين واژه را براي توصيف ساخت مواد (وسايل) دقيقي كه تلورانس ابعادي آنها در حد نانومتر مي باشد، به كار برد. در سال 1986 اين واژه توسط كي اريك دركسلر در كتابي تحت عنوان موتور آفرينش: آغاز دوران فناور ينانو بازآفريني و تعريف مجدد شد. كربن نانو تيوب CNT به عنوان اجزاي ساخت سيستم هاي انتقال و استفاده از CNT باطول زياد به شكل، در پل هاي معلق كاربرد دارد. موارد كاربردي و كليدي CNT شامل الكترونيك، حسگر ها، مواد و مصالح ساختماني است. در بحث مصالح ساختماني ميتوان از نانو رس ها ( زايكوسيل) در استحكام ساختمان ها و مقاوم سازي آنها استفاده نمود كه به شرح آن در اين مقاله ميپردازيم. روش هاي گوناگوني براي ساخت نانو لوله هاي كربني وجود دارد كه روش تخليه الكتريكي در محيط مايع Nacl يكي از روش هاي مطلوب در جت توليد انبوه نانو لوله ها و استفاده در موارد كامپوزيتي ميباشد.