مطالعه ميزان صلبيت ديافراگم دال بتني در رفتار لرزهاي ساختمانها

يكي از مهمترين فرضياتي كه در تحليل و طراحي ساختمان ها در برابر نيروهاي جانبي در نظر گرفته ميشود، فرض ديافراگم صلب است.اهميت صلبيت سقف ها، در توزيع مناسب نيروهاي جانبي بين اعضاء باربر جانبي و همچنين كاهش قابل ملاحظه درجات آزادي سازه درمحاسبات تحليلي ميباشد. صلبيت جانبي ديافراگم به عوامل زيادي از جمله: نوع سيستم سازه، ابعاد سازه، صلبيت و محل قرارگيري عناصرباربر جانبي، سختي قاب ها، نوع و ضخامت سقف، تعداد طبقات و ... وابسته است، لذا بايد به اين فرض مهم توجه بيشتري مبذول داشت. در اين مقاله جهت بررسي چگونگي رفتار دال هاي بتني، مدل هاي زيادي در دو حالت ديافراگم صلب )روش گره مرجع( و ديافراگم واقعي)روش اجزاي محدود( در محدوده خطي آناليز و مقايسه شدند. در محدوده خطي، فرض صلبيت در سازههاي كم ارتفاع و ساختمانهايمتعارف با سيستم هاي مختلف مقاوم جانبي بررسي شد. علاوه بر اين، ضابطه آيين نامه 0022 ايران در تعيين صلبيت و انعطاف پذيري ديافراگم، كه با نسبت حداكثر تغيير شكل ديافراگم به تغيير مكان نسبي طبقه معرفي شده، مورد بررسي قرار گرفت. نتايج مطالعات نشانميدهد كه مقدار اين نسبت )عدد 1 . 2( بزرگ بوده و نمي تواند براي سازه هاي بتني و فولادي با سيستم هاي مختلف مقاوم جانبي، شكلپلان، تعداد طبقات و ... يكسان باشد، بلكه اين حد براي حالات مختلف و در سازه هاي مختلف بايد به چند حالت تفكيك شود. همچنين اين نسبت به تنهايي در تعيين صلبيت ديافراگم كافي به نظر نمي رسد.