كاربرد GIS و منطق فازي در تهيه مدل سيستم پشتيباني تصميمگيري مكاني سواحل (مطالعه موردي سواحل جنوبي ايران)

ناتواني روشهاي تصميمگيري معمولي براي در نظر گرفتن عدم قطعيت، راه را براي استفاده از روشهاي تصميمگيري فازي باز مي كند . يكي از نواقص روش تحليل سلسله مراتبي AHP) ناتواني آن در لحاظ كردن عدم قطعيت قضاوتها در ماتريس مقايسه زوجي معيارها مي باشد، كه اين نقص با استفاده از منطق فازي در روشAHP فازي برطرف شده و به جاي در نظر گرفتن يك عدد صريح در مقايسه زوجي، محدوده اي از مقادير جهت لحاظ كردن عدم قطعيت در نظرات تصميم گيرندگان لحاظ مي شود. در اين مقاله با استفاده ازGIS منطق فازي و ارزيابي چندمعياره، مدل سيستم پشتيبان تصميمگيري مكاني جهت مكانيابي مزارع پرورش آبزيان، با مطالعه موردي بر روي سواحل جنوب ارائه ميشود. به منظور ايجاد مدل، در ابتدا با توجه به نظرات كارشناسي، معيارهاي موثر شناسايي و براي هر كدام از معيارها، نقشه مربوطه تهيه ميشود. سپس براي هر كدام از معيارها كلاس هاي مناسبت تعريف و بر اساس آن لايه هاي اطلاعاتي طبقه بندي ميشوند. در مرحله بعد به هر كدام از معيارها با استفاده از روش AHP فازي و با توجه به ميزان اطمينان تصميمگيران در مورد قضاوت خود (مقادير مختلف a وزني تعلق مي گيرد. پس از اعمال امتياز كلاس هر يك از معيارها و وزن خود معيار و استفاده از عملگرهاي مدل منطق فازي ، لايه هاي اطلاعاتي در محيطGIS با يكديگر تلفيق شده و مطلوبيت مناسبت نهايي پيكسل ها در نقشه خروجي به دست مي آيد و نتايج حاصل از اجراي مدلها مقايسه و مدل مناسب ارايه ميشود