بررسي اثر پيوستگي – لغزش بر منحني لنگر انحناي مقاطع بتن مسلح

بتن مسلح از دو ماده بتن و فولاد تشكيل شده است. اين دو ماده در كنار هم قرار داشته و رفتار يكديگر را تحت الشعاع قرار مي دهند. يكي ازروشهاي بيان ويژگي هاي خمشي غير خطي يك مقطع بتن مسلح استفاده از منحني لنگر - انحناء مي باشد كه به عنوان جايگزين رابطه تنش– كرنش در بسياري از تحليل ها به خصوص تحليل هاي منطبق بر طراحي بر اساس عملكرد از اهميت زيادي برخوردار است. يكي از فرضيات ساده كننده در محاسبه منحني لنگر- انحناء اين است كه از لغزش بين بتن و ميلگرد هاي بتن، صرف نظر مي شود و يا به عبارت ديگر پيوستگي بتن و ميلگرد كامل فرض مي شود. اين در حالي است كه فرض پيوستگي كامل بين بتن و ميلگرد فرض چندان مناسبينبوده و باعث اختلاف قابل ملاحظه بين پاسخهاي تحليلي و تجربي مي شود. در اين تحقيق ضمن مقايسه روشهاي متداول محاسبه منحنيلنگر – انحناء نشان داده مي شود كه در حضور اثر لغزش، منحني لنگر- انحناء با آنچه ناشي از فرض غيرمعقول پيوستگي كامل بدست مي آيد، تفاوت قابل ملاحظه اي داشته و طبعيتاً با حذف فرض پيوستگي كامل بين بتن و ميلگرد انتظار مي رود دقت در روند برآورد تحليليمنحني لنگر- انحناي ستونهاي بتن مسلح افزايش يابد. با توجه به نتايج بدست آمده مقايسه اي ميان روشهاي فعلي موجود در آيين نامه هابراي استخراج منحني لنگر- انحناء و روش بيان شده در اين مقاله ارائه شده است تا به كمك آنها بتوان دقت مدل هاي تحليلي بيان كننده رابطه لنگر- انحناي مقاطع بتن مسلح را مورد ارزيابي قرار داد