بررسي پديد? تمركز كرنش پلاستيك حول متمركز كننده هاي تنش در فلزات سازه اي

اين مقاله به تبيين اين نكته ميپردازد كه در گذار از حوزه الاستيك به حوزه پلاستيك و بروز تسليم در مناطق تمركز تنش ، اگر چه ضريب تمركزتنش بسبب باز توزيع تنش مازاد بر حد تسليم روي همسايگي هاي تسليم نشده كاهش ميابد و ميدان تنش بسمت يكنواخت شدن حول ميانگين پيش ميرود ، ليكن بدليل انباشت بدون باز توزيع كرنش پلاستيك و نرخ سريع رشد آن در اثر تسليم و وادادگي توده مصالح ، ضريب تمركز كرنش بنحو چشمگيري افزايش ميابد . بدين منظور چهار تئوري تحليل تمركز تنش و كرنش الاستوپلاستيك بيان ميشود و مفهوم آن طي دو مثال ، تسمه كمي باريك شده در كناره و تسمه گردسوراخ شده در ميانه ، توصيف ميگردد . حال از يكسو زلزله هاي 1994 نرثريج و 1369 منجيل نشان ميدهد شكست اتصالات سازه هاي فلزي ، از نقاط تمركز تنش آغاز و گسترش ميابد و از سوي ديگر سازه در حين زلزله تحت بارگذاري چند ده سيكلي مادون كم دور قرار ميگيرد كه شكست ناشي از آن در شدتهاي بسيار بالاي كرنش رخ ميدهد ، بنابراين ميتوان با بررسي ميدان مركز كرنش حول متمركز كننده هاي تنش در اتصالات ، موضع بروز شكست را پيش بيني نمود . بر اين اساس دو نوع اتصال ، يكي اتصال صلب بال جوش شده تقويت نشده و ديگري اتصال خرجيني ساده تقويت نشده ، مورد بررسي قرار گرفته اند . اين بررسي و تطابق آن با نتايج آزمايشات ، نشان ميدهد كه چنانچه بحراني ترين موضع تمركز كرنش در اجزاي اتصال بدرستي شناسايي گردد ، ميتواند مبناي پيش بيني نقطه آغازين شكست در اتصال باشد