بررسي اثر تغييرات مقدار الياف و بزرگترين بعد سنگدانه بر روي مقاومت مشخصه بتن اليافي و بهينه كردن ميزان مصرف الياف بر اساس نتايج آزمايشگاهي

استفاده روز افزون از بتن در انواع سازه ها به ويژه سازه هايي كه انتظار مي رود رفتار لرزه اي مناسبي داشته باشند رو به افزايش است. اما مقاومت كششي ناچيز و همچنين پديده تردشكني از مهمترين ضعف هاي بتن مي باشد كه تحقيقات فراواني براي مرتفع نمودن اين مشكلات انجام پذيرفته و راهكارهايي همچون بكار گيري انواع مختلف الياف در بتن پيشنهاد شده است. نوع الياف مصرفي در بتن وابسته به شرايط بهره برداري و هزينه و نيز مشخصات فني الياف است. بر اساس تحقيقات انجام شده بكارگيري الياف در بتن باعث افزايش شكلپذيري و بهبود تردشكني آن مي گردد. در اين پژوهش اثرات توام تغييرات مقدار الياف فولادي و بزرگترين بعد سنگدانه بر مقاومت فشاري بتن بررسي مي شود و روشي موثر براي بهينهسازي اجزاء تشكيل دهنده بتن و مقدار مصرف الياف ارائه ميگردد. براي اين منظور 24 نمونه بتني داراي درصد هاي مختلف الياف و بعد سنگدانه متفاوت براي دستيابي به مقاومت هدف 30MPa مورد آزمايش قرار گرفت و سپس با استفاده از نتايج حاصل از آزمايش ها مقادير هر يك از اجزاء در واحد حجم بتن ، براي دستيابي به هزينه حداقل بر اساس روش پيشنهادي محاسبه مي شود. با بررسي نتايج مشاهده شد كه با افزايش درصد الياف، مقاومت مشخصه بتن افزايش مي يابد در حالي كه اين روند براي تغييرات بزرگترين بعد سنگدانه همواره صعودي نيست. طرح اختلاط بهينه ناشي از كمترين هزينه نشان مي دهد كه براي دست يابي به مقاومت مورد نظر، استفاده از الياف توصيه نمي شود درحالي كه با تعميم روش ارائه شده در اين پژوهش، براي دستيابي به مقاومتهاي فشاري بيش ازMPa30 استفاده از مقدار تعيين شده از الياف فولادي مقرون به صرفه مي باشد.