بررسي آزمايشگاهي ظرفيت انتقال لوله هاي مشبك در محيط مستغرق

تخليه گزينشي از مخازن آب و ته نشيني، مورد نياز براي كاربران سيستم هاي آب و محيط زيست مي باشد. براي تخليه گزينشي سيالات در طول (از جمله در منابع و مخازن آب، رودخانه ها، مخازن ته نشيني و...) مي توان از لوله هاي سوراخ دار استفاده نمود. در اين حالت لوله بصورت مستغرق در فاصله اي از سطح سيال قرار گرفته و سيال وارد شده از ورودي هاي روي لوله به سمت خارج هدايت مي شود. اكثر مطالعات انجام شده در زمينه هيدروليك تخليه كننده هاي لوله اي شكل، در رابطه با لوله هاي زهكشي بوده و مربوط به لوله هاي مدفون در محيط متخلخل مي باشد. اما در مورد تعيين مشخصات هيدروليكي لوله هاي تخليه مستغرق در مخازن (لوله هاي سوراخ دار در حالت مستغرق) كمتر كار شده است. تعيين ظرفيت انتقال اين لوله ها بر حسب قطر, جنس, ورودي هاي روي لوله و شرايط هيدروليكي از مسائل مهم در طراحي آن ها مي باشد. در اين تحقيق كه بصورت آزمايشگاهي انجام گرفته، برروي لوله سوراخ هايي با فواصل مشخص ايجاد گرديده است. آزمايش ها با تغيير عمق آب روي لوله، تعداد سوراخ هاي در حال كار و محل سوراخ ها در دو حالت خروجي آزاد يا مستعرق انجام گرفته است. نتايج نشان مي دهند كه تعداد و محل قرار گيري سوراخ ها در طول لوله از عوامل موثر در نحوه ورود آب به لوله و دبي تخليه مي باشند، كه اين نتايج بصورت منحني هايي جهت راهنمائي طراحان ارائه شده اند.