بررسي الگوهاي بارگذاري جانبي مختلف براي رسيدن به الگوي بارگذاري بهينه در قاب فولادي متوسط 10 طبقه

مطابق ضوابط توصيه شده در آيين نامه هاي متداول بارگذاري لرزه اي سازه ها توزيع بارجانبي در ارتفاع سازه ها معمولا با استفاده از پاسخ ديناميكي خطي تعيين شده حال آنكه در زلزله هاي قوي المانهاي سازه اي تغيير شكل هاي غير خطي بزرگي را تجربه مي كنند و پاسخ هاي خطي به هيچ وجه معرف عملكرد واقعي سازه ها در زلزله نمي باشد. بنابراين اين سوال مطرح مي گردد كه چگونه مي توان الگوي بازگذاري جانبي مورد استفاده در طراحي لرزه اي سازه ها را اصلاح نمود تا در هنگام زلزله وقوع حداقل خرابي در سازه تضمين گردد. طراحي بر اساس عملكرد روشي است كه در چند سال اخير بيشترين توجهات را در زمينه طراحي لرزه اي سازه ها به خود معطوف كرده است. در روش طراحي بر اساس عملكرد، عملكرد غير خطي اجزاي سازه مورد بررسي قرار مي گيرد به همين علت مي توان رفتار واقعي تري از سازه ها، نسبت به قبل، در صورت وقوع يك لرزه مشخص، به دست آورد. مي توان الگوي توزيع مقاومت سازه را به گونه اي تعيين نمود كه سازه كمترين ميزان خرابي را متحمل گردد. در اين تحقيق به منظور دستيابي به الگوي توزيع مقاومت بهينه مي بايست سازه تحت ديناميكي غير خطي تحت هر يك از ركوردهاي زلزله قرار گيرد و در طي يك عمليات بهينه سازي سختي طبقات به گونه اي اصلاح شود تا توزيع جانبي نسبي در طبقات يكنواخت گشته و از آنجا به الگوي توزيع مقاومت بهينه برسيم.