ضريب افزايش نيرو در طراحي طبقه نرم در اثر حذف ديوار آجري پركننده

مطابق بند 10-2 آييننامه 2800 براي جلوگيري از شكست طبقهي نرم در صورت انقطاع بادبندي يا ديوار برشي در يك طبقه، ستونهاي آن طبقه بايد براي نيروهاي ضريبدار طراحي شوند. هر چند در متن آييننامهي 2800 اشارهاي به ضرورت افزايش نيروي طراحي در صورت انقطاع ديوارهاي پركنندهي آجري نشده است، با وجود اين براساس تجربيات موجود از رفتار سازهها در زلزلههاي گذشته بايد حتي در صورت انقطاع ديوارهاي پركننده آجري در يك طبقه ستونهاي آن طبقه براي نيروهاي ضريبدار طراحي شوند. حال سؤال اين است كه در اين صورت مقدار افزايش نيروها چقدر است؟ در اين تحقيق اثر پارامترهاي مختلف ديوار پركننده آجري را در سازه بتني، روي ضريب افزايش مقاومت Ω0 در IBC2003 و ضريب 2/8 در بند 10-2 آييننامه 2800 ) بررسي ميكنيم. در مدلسازي،ابتدا سازهها را با نرم افزار SAP2000 طراحي ميكنيم و ديوار را با ميلهي فشاري معادل، مدلسازي ميكنيم سپس با استفاده از نرم افزار OpenSees روي دو سازه، يكي سازه معمولي با طبقه نرم و ديگري سازه طراحي شده براي طبقه نرم، تحليل استاتيكي غيرخطي انجام ميدهيم و با مقايسه نتايج حاصل از تحليلها ضريب افزايش مقاومت را بدست ميآوريم. اين ضريب درآييننامه 2800 براي تمامي حالات عدد2/8 در نظر گرفته شده است در حاليكه بايد به طور دقيق محاسبه شود از 1/2 تا 3/2 درنوسان است تا منجر به طراحيهاي دست بالا يا دست پايين نشود. اگر ستون طبقه نرم بر اساس اين ضريب طراحي شود هم از ظرفيتهاي موجود به طور بهينه استفاده مي شود و هم شاهد حوادث ناگوار(مانند شكست طبقهي نرم) در زلزلههاي آتي نخواهيم بود