بررسي تاثير نسبت ميرايي در نتايج تحليل تاريخچه زماني سازه هاي بلند فولادي

رفتار ديناميكي سازه هاي بلند و كوتاه نسبت به يكديگر متفاوت مي باشد. دوره تناوب بالا، تاثير مودهاي بالاي سازه در رفتار ديناميكي آن و اثر بحراني خمش ثانويه ∆-P از جمله خصوصيات ساره هاي بلند مي باشد. اين ويژگي ها موجب عدم تخمين صحيح عملكرد سازه هاي بلند بوسيله تحليل هاي استاتيكي خطي و غير خطي مي گردد. به همين دليل، ايين نامه هاي جديد طراحي ساختمان هاي بلند استفاده از تحليل تاريخچه زماني غير خطي را جهت پيش بيني رفتار لرزه اي آن پشنهاد مي دهند. در تحليل تاريخچه زماني بايستي مقدار نسبت ميرايي سازه در محاسبات وارد گردد. نسبت ميرايي سازه ها معمولا به وسيله آزمايشهايي و به صورت تقريبي معين ميشوند. در آيين نامه هايي نظير UBC و استاندارد 2800 اين مقدار را برابر 5% پيشنهاد نموده اند . حال آنكه اين مقدار در راهنمايي طراحي سازه هاي بلند 2/5% پيشنهاد شده است. د راين مقاله سعي شده است تا با انجام تحليل تاريخچه زماني غير خطي مدل هاي دو بعدي 10 و 15 و 20 طبقه فولادي، به بررسي تاثير نسبت ميرايي پيشنهادي ايين نامه هاي مذكور، در نتايج تحليل تاريخچه زماني پرداخته شود. نتيجه حاصل نمايانگر اختلاف نتايج بدست آمده از ميرايي پيشنهادي راهنمايي سازه هاي بلند با ديگر ايين نامه هاي ذكر شده مي باشد.